Ze werkt al drie jaar als assistent uitvoerder. Toch wil Daphne van Lingen, aangemoedigd door haar werkgever, haar theoretische kennis opvijzelen. Ze volgt daarom de BOB-opleiding Meewerkend/Assistent Uitvoerder B&U: “Werkervaring is waardevol, een diploma is nog beter.”
Daphne (23 jaar) is opgeleid als stewardess. Dit bleek niet haar wereld, waarna ze per toeval aan de slag kon als secretaresse bij Van Wijnen Haarlemmermeer in Hoofddorp. Na drie maanden werd ze gevraagd om tijdelijk op de bouwplaats te werken: “Er waren handjes tekort; of ik foto’s en meldingen wilde maken van wat er niet goed ging buiten en daar de onderaannemers op aansturen. Dat ‘even’ is nu al drie jaar en ik heb het uitstekend naar mijn zin.”
Van Wijnen, met 27 locaties in Nederland, werkt aan nieuwbouw, renovatie, transformatie, variërend van grondgebonden woningen in de polder tot complexe binnenstedelijke projecten. Daphne zit nu op haar derde project als assistent uitvoerder: de bouw – in vier fases – van 140 verschillende typen woningen in Benthuizen. “Het gaat snel: we werken met elementen uit de woningfabriek van Van Wijnen, zetten ze hier in elkaar en doen het metselwerk.”
Daphne van Lingen, assistent uitvoerder bij Van Wijnen
Daphne richt zich op de opleveringsfase; de nazorg en het afbouwen. “Dat vind ik het leukste. Het zijn dingen die ik gemakkelijk zelf kan oppakken, zonder veel technische kennis. Toch is er vanuit het bedrijf de eis dat ik meer kennis opdoe, daarom volg ik de opleiding Meewerkend/Assistent Uitvoerder B&U. Je kunt veel in de praktijk leren, maar een diploma is toch belangrijk.”
De lessen zitten er al op; binnenkort volgt het examen. Hier hoeft ze niet veel voor te blokken, vertelt ze: “Je moet na elke les een opdracht inleveren; in totaal zeven. Deze vormen je examen, die bestaat uit vragen over die opdrachten. Dus hoe beter doortimmerd je opdrachten, hoe eenvoudiger je examen. Daarnaast wordt je theoretische kennis getoetst, zoals over afkortingen. Die moet je dus wel even leren.”
De opleiding bestaat uit de modules ‘vakinhoudelijk’ en ‘sociale vaardigheden’. “Persoonlijk vond ik het deel over communicatie het minst interessant. In mijn vooropleiding tot stewardess heb ik daar veel over geleerd, dus dit was voor mij een soort herhaling. Voor de anderen in mijn klas was het wel heel waardevol.” Het meest leerzaam vond ze de theorie over de praktijk. “Berekeningen doen vond ik het leukst. Of ik het ooit nodig heb weet ik niet, maar interessant was het zeker. Zo ook het onderdeel planningen maken, lezen en bewerken. Daar ga ik het meeste aan hebben.”
Als het te technisch werd tijdens de les, vond Daphne het soms lastig. “De docent legt veel uit en er worden veel ervaringen gedeeld tussen docent en studenten. Soms was dit te technisch voor mij, waardoor ik het gesprek niet kon volgen. Maar ik durf vragen te stellen en dan wordt het gewoon uitgelegd. De opleiding zelf is niet echt technisch; het is meer administratief en planning gericht.”
Daphne is dagelijks van 6.45 uur tot 16.00 uur in touw. Soms is ze later klaar, als het druk is zoals rondom het opleveren. “Ik vind dat prima. Ik hou juist van hectiek, drukte en een beetje stress. Daar ga ik goed op.” En wat de toekomst betreft? “Voorlopig blijf ik zeker assistent uitvoerder. Mogelijk ga ik me later specialiseren in kopersbegeleiding.”
In Daphne’s klas zitten veel mensen uit de bouw die een stapje hoger willen, zoals timmerlieden. “Ook voor hen is de opleiding prima te doen. Het is heel praktisch ingericht en niet zo theoretisch. Je gaat om de week naar school en krijgt dan huiswerkopdrachten. Zelf kon ik die gemakkelijk hier op het werk maken. Als je echt op de bouw werkt moet je dat misschien thuis doen, maar het kost niet veel tijd. De studie is gemakkelijk te combineren met werk en privéleven.”
De lessen zijn vooral niet schools, benadrukt Daphne: “De docent zat gewoon tussen ons in. Er werd uitgelegd in een soort gespreksvorm, zonder powerpoint of scherm waar je uren naar moet kijken. Lekker luchtig en interactief dus, met volop ruimte voor grapjes, vragen en gesprekjes. Het voelde alsof we in de schaftkeet zaten met z’n allen.”
