In een heftige discussie hoor je nog wel eens de woorden van de titel van deze column. Wat weet jij daar nu van? Vroeger toen het internet nog niet bestond, en ik wel eens met mijn wijlen vader zo’n discussie had, konden we het echte gelijk ook maar moeilijk direct bewijzen. “Jongen, wat weet jij daar nu van?”, zei hij dan met soms daar achteraan het woord snotneus. Tegenwoordig als ik dit probeer met mijn puberkinderen, heb ik binnen twee seconden bewijslast onder mijn neus geschoven gekregen via hun mobieltje. Tja. De tijden zijn veranderd.
Wico Ankersmit, directeur Vereniging BWT Nederland Foto: René van den Burg
Maar is dit kennis vraag ik me dan wel eens af. Heel veel kunnen we inderdaad wel ergens op het Wereld Wijde Web vinden, maar kennis is naar mijn idee toch echt iets anders. Kennis begin je op te bouwen tijdens je opleiding; basisschool, middelbare school, en wellicht nog hoger onderwijs daar achteraan. Maar als je dan je diploma hebt, dan ben je pas een broekie dat net komt kijken.
Veel respect had ik voor mijn leermeesters in het vakgebied. Mensen met jarenlange kennis en ervaring. Opgedaan door wellicht heel veel vallen, maar telkens weer opstaan, en nu ik zelf mag leunen op vele jaren ervaring vind ik het een voorrecht om de kennis die ik heb, weer over te mogen brengen op anderen. En wat ik nog mooier vind, is het nog steeds weer opnieuw opdoen van nieuwe kennis die ik dan weer mag toepassen, en vervolgens als ik het voldoende onder de knie heb, ook weer mag overbrengen op anderen.
Neem nu de bouwregelgeving en het Bouwbesluit. Continu aan verandering onderhevig en door ontwikkelingen steeds complexer. Een enorme uitdaging om het als generalist geheel te bevatten en te breed om het als specialist geheel te doorgronden. Maar als je leergierig bent, een prachtige uitdaging om te kunnen blijven zeggen; “Daar weet ik best veel van”.
Dit kan echter niet zonder de kennis die hiervoor nodig is te blijven opnemen en dus te blijven leren. Zonder voldoende tijd te steken in het bij blijven houden van kennis zul je uiteindelijk niets anders meer kunnen, dan terug te vallen op hetgeen Google je als antwoord laat zien. Maar dan ben je geen gesprekspartner, kun je je standpunt niet direct onderbouwen, en word je zeker niet gezien als meerwaarde in die specifieke situatie.
Gelukkig zijn er veel mogelijkheden om kennis op te doen. Ik mocht de afgelopen maanden een aantal keren dagvoorzitter zijn tijdens de studiedagen Brandveiligheid gevels waar bij elkaar ruim 400 deelnemers een dag door 14 specialisten op dat gebied werden bijgetankt over dat éne kleine onderwerp ‘een brandveilige gevel’. Hoe mooi is het om te zien dat deze 400 mensen hun kennis weer hebben kunnen vergroten en deze kennis nu in de praktijk gaan toepassen.
Ook zie ik vanuit mijn rol in het curatorium voor de Opleidingen ABW 1 en ABW 2 welke hoeveelheid kennis er wordt overgedragen aan jaarlijks gelukkig heel veel BWT’ers. Sommigen net als broekie binnen hun functie, en anderen met al vele jaren kennis en ervaring die daarmee weer worden bijgeschoold. En ze worden getraind door ook weer mensen met heel veel ervaring, die ook telkens bij moeten worden geschoold om alle ontwikkelingen, veranderingen en aanpassingen bij te kunnen houden. Of je moet blijven leren, is dan ook geen vraag. Het is een deel van je leven, net zo belangrijk als eten en drinken.
De mogelijkheden zijn er dus, maar door werkdruk en krapte op de arbeidsmarkt worden de mogelijkheden naar mijn idee niet overal voldoende gebruikt en ingezet. Om die reden zou ik dit dan ook graag geborgd willen zien door permanente educatie als onderdeel van de Kwaliteitscriteria. Pas als dit goed is geborgd zijn naar mijn idee de kwaliteitscriteria niet alleen papieren afspraken, maar wordt ook echt invulling gegeven aan de bedoeling hiervan. Maar ach, ik hoor dan de mensen zeggen die hier echt over kunnen beslissen… Wat weet jij daar nu van? Snotneus!
Publicatiedatum: 28 augustus 2019
